BENDE KALSINNe kadar uzaksın Ne kadar bendesin oysa Kirpiklerimin ucuna takılı kalmış kelebek Saçlarıma sarılan rüzgar Uykularımın derin vadisi Düşlerimin varisi Mevsimlerimdesin her an Seninle değişir aylar Seninle değişir dalda yaprak Seninle uçar kuşlar Denizde dalga seninle vurur kumlara kendini Uçurtmalara takarım çocuk çığlıklarımı sevinçle Seninle dolar gecem seninle doğar gün Ayrılığın depremini unutmak için Her anıma seni kazırım Tunçtan heykeller yaparım hatıralarını Aynama yüzün aks eder Duvarda hayalin Avuntularımla geçiyor her şey Zamana adını yazdığımdan beri Hiç ihanet etmeden Seni bekliyor saksıda çiçekler Masamda yazılı not Takvim hala o günde Saat hep aynı Gelmeni bekleyen her şey Her şey aynı yerde Zamanı dondurmuşum Saçlarıma sözüm geçmedi yalnız Beyazlamışlar farkında değilim Sensizliğin farkına varmamak için direnmelerimin Hatırası olsunlar Unutmadım bilesin Unutmak zayıflıktır derdin Unutamamak neydi söylememiştin Cüzamlı bir hasta gibiyim şehrin sokaklarında Şehir üstüme , üstüme yıkılıyor sanki Yalnızlık kahreden zıpkın Çeksem gelmiyor yüreğime saplanmış Sevdama ihanet etmemek için Ölemiyorum Ya gel ya bırak unutayım Zayıflık bende kalsın Orhan Bektaş |