gelmeyecek dediğim zamanlarda gelsen keşke.
aklıma gelişin gelmese ve sen gelsen.
arkama bakmadan bilsem geldiğini,
hissetsem varlığını;
ama yine de gelmeyeceğine inansam.

artık olmayacak dediğimde olsa keşke.
o zaman olacağını bilirim;
ama olmamasını kabul edemeyişim,
olmayacağını da bildirir bana.
içime çöktüremediğim kesin çaresizlik
olmadığından gelir senli hayaller bana.

keşke kurtulmak istediğim zaman kurtaramasam kendimi.
sana esir kalsam ama bilmesen ya da bilip de söylemesen.
sen de hissetsen,
sözcükleri seçse gözlerin,
bir cümle yapsa bana,
onlar getirse duymak istediklerimi keşke.

duymak istemediğim anlarda duysam sesini keşke.
vazgeçsem bu emanet düşüncelerden,
tekrar tekrar dinlesem dökülecek melodiyi.
sadece gözlerimi kapatıp duysam,
hiç açmasam,
sesine inat kapasam göz kapaklarımı.

ve artık bitti dediğinde başlasa bütün masallar
kapatmadan son sayfayı,
altına eklesem bütün düşlerimi,
yazsam adını büyük harflerden,
koysam tam ortaya.
görmesen de dokunursun ellerinle
kafi bana...
"sonsuza kadar mutlu yaşamışlar"
demesen de..