Oğlumu istanbul yıldız teknik ünüversitesine götürüp bıraktım.
Gelirken yolda otobüsün içinde bu satırlar döküldü yüreğimden.
Oraya bırakmak çok zor gelmişti,ağlıyarak ayrıldık,sanki İstanbulda kalbimi söküp bırakmıştım.İşte o günkü ruhiyetim...

Ey İstanbul !
Ey metropol !
Ey koca şehir !
Sen şehirlerin kralı.
Yolda koyma gözlerimi.
Yakma bağrımı ne olur.

Yetim yavrumu koydum,
Senin bağrına
Şimdi bir emanetim var sende.
Senden ricam ne olursun,
Çok iyi koru, yavrumu bas bağrına
Görmesin kem gözlü, kötü ruhlular.

Sakın ola sakın
Onu bozuk para gibi harcama.
O bana babasından yadigar
Benimde sana emanetimdir
Sakın unutma.
Mecburum bırakmaya
Yetim yavrumu.

İyi bas bağrına
Yaramaz kullara kaptırma!
Çünkü o benim yetim yavrum
Göz bebeğimdir.
Cambazların fettanların kol gezer
Yetmiş iki buçuk millet yaşar
Senin bağrında.

İyi sakla ne olur
kötü gözler görmesinler yavrumu.
Gün ışığını yeni gören tay gibi toydur.
Cahil getirdim onu sana okusun diye.
Tahsilli ehil adam olarak almak isterim.

Emanetim, ilkin ALLAH’a,
Sonra sana dır.
Ey metropol, ey İstanbul ,
Ey koca şehir.
Sakın ola bu ricamı unutma.


Okut büyük adam olarak geri ver bana.
O bana babasından yadigar,
Benimde sana emanetimdir.
Kötü ruhlulardan koru yavrumu.
Ey metrepol,
ey İstanbul,
ey koca şehir.
EmineErdem. 1992