kaybolan kent
kaybolan kenti arıyorum
içinde kan fışkıran gözyaşıları hayata küsmüş çocukları olan içim titredi arıyorum seni yarası derin olan kent ben geldim nerdesin anam, babam ,kardeşim vardı ağlamaktan yıkılmış göz kapaklarında nefret dolu bakışlar gizlendi acılar inlemelerinde oynaşıyor yaşadıça yıkılıyorum her an neredesin arıyorum ama yoksun yokluğun içinde yalnızlığa mahküm kalmışsın ben sende kaybolmak istercesine geldim sana senle ağlamak istiyorum senle göğüs germek istiyorum beni sana iten kent nerdesin görüyorum acı kederle dolan gözleri artık güneş bile doğmadan önce düşünmek mi zorunda bir insanlık dıramında olan kent yakınlardayım senin sonsuzluğunda kaybolmaya geldim.... |