3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1708
Okunma
Sığmamıştı çocukluğuma
ne gökyüzündeki kardan ve buluttan
ne de yeryüzünde kardan adamdan başka birşey.
Ne zaman yağsa kar, pencereye koşardım.
Heyecanım,belki o devlerden birini yakalarım...
Kar yağar, gök gürler ya!
Tam tepede,bulutların üstünde
büyük merdivenler önünde
devler ülkesinde.
Kar topları yuvarlanır, büyürdü.
Her basamak öncesi güm,
Sonrası gümbür.
Gümbür gümbür kartopu yuvarlama.
Gümbür gümbür gökgürültüsü havada.
İşte benim gökgürültüm.
Gökgürültülerinde korkusuz yürüdüm.
Bilirdim ki devler yine kar gününde.
Kar yağardı gökgürültüsü şenliğinde.
Şİmdilerde ürkütüyor gökyüzü,gökgürültüsü.
Biliyorum artık; onlar orada değiller.
Ne de bulutlar kar günündeler.
Bulutları dağıtmış, kanatları açılmış.
Hepsi farklı gürültüyle,
hepsi aynı yere;
yıldırım gibi inerler.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz