-Cesaretimi senden gidemeyeceği için değil,bir daha sana dönemeyeceği için açığa aldım.

bu gece tuaf bir hali var yirmi dokuz harfin,muaf gibiler sanki benden.
korkar gibi...
dün geceden kalma izlerin altına saklanıyorlar,
yalvarıyorlar düşmanına;
"yakalanırsak sil bizi" diye.

hepsi kaçıyor beyaz bir kağıdın üzerinde
o sayfadan öbür sayfaya
kaçabildikleri kadar kaçıyorlar
ve nereye kadar kaçabileceklerini çok iyi biliyorlar.
benim mülteci harflerim...

sadece seyrediyorum
ve
üzülüyorum bir daha karşılaşamıyacağımız için onlarla,
sevinmelerini istiyorum bir daha saçmalamayacakları için.
a dan z ye sarılıp veda etmek
teşekkür etmek,
helallik almak istiyorum onlardan
ve
boşa tükettiğim için onları
özürler dilemek istiyorum...
ama olmuyor yakalayamıyorum.
aslında canlarını da acıtmak istemiyorum
çaresiz
bekliyorum son sayfada teslim olmalarını.

ve
o beklendik sonun hezimetini sırtlanıp
ağlaşmaya başlıyorlar son satırımda defterimin.
cümleler kurup ;
"ne olur yapma"diyorlar bana,
yalvarıyorlar...
üzgünüm küçük dostlarım diyorum ve
tek tek başlıyorum yazmaya ;
"S" yi büyük yazıyorum diye gururlanmıyor bu sefer
"e" sonra,
"n" geliyor arkasından ve
"i" yi de iteleye kakalaya yazıyorum.

gerisi boyun eğmiyor savaşıyorlar kalemimle.
silgiyide alarak arkalarına;
"öldürürüz kendimizi"diyorlar,"sakın yazma!"
çünkü;
"cesaretimi senden gidemeyeceği için değil,bir daha sana dönemeyeceği için açığa aldığımı" biliyorlar.
ve artık biliyorlar cesaretimin kapıyı çaldığını.
açarsam eğer, bir daha arkama dönüp bakmayacağımı..!

DELİ SAÇMASI