YAŞAMAMAK İSTERSİN..umudum la umutsuzluğum ne kadar da yakın... bir nefes kadar..hatta birbirine geçiyo kimi zaman savruk biri olup çıkıyorum..ölüme göz kırparcasına sonra güneş doğuyor ve ’’deli misin olum ’’diyorum içimden ne diyeceğimin bi önemi kalmıyo.. susmak anlamlandırılamıyo bu topraklar da yara kaşımak anenevi bi gelenek ’’neyin var oğlum, durgunsun bugün’’ zorlamaları yaşamamak istersin o zamanlar da. bi süre ölüp..düzelince geri dönmek.. hayatta insanlar gibi değil ki.. bi gitti mi bi daha dönülmüyo ki öülme beş kala nöbetlerinde hırsın aldatmacasına bulaşamam ki mutluluk olasılık dışıysa..bunu yaşamışsam gereksiz..mutlu olmak için uğraşamam ki.. |