HEP ETTİM, HİÇLİĞİNİ...
Suladım yağız atlarımın
O vahşi açlığını Yürüdüm karanlıkta Hep ettim, hiçliğini Gök gürledi içimde Hayat durdu zihnimde Köşke çıktı periler Gönlümün hücresinde Ölüm dansında yıldızlar Çaldı ruhumun çanları Dilsiz bir çocuk şimdi Sevdamın yangınları Kırık bir vazo gibi Bin parça umutlarım Tütsülenmiş dualarla Yıkandı bulutlarım Bu kaçıncı ağlaması İçimdeki çocuğun Fotokopisidir yüreğim Yalancı mutluluğun Yorulmuş vücudum Simetrik iz düşümü Âzat ettim bu gece Can kafesten kuşumu Yangın yeri yüreğim Boşuna mı tutuştu Çekildi med-cezirler Yosunlarla buluştu Kırıldı altın kadeh Zehir sundu eceler Cehennem zebânisi Oldu bana geceler Anladım bitmeyecek Seninle, sensizliğim Sanma ki korkudandır Benim bu sessizliğim Dağları yıkar benim Âhımın zelzelesi Umurumda değil artık Yıkılsa, Fil Dişi Kulesi Şimdi susmak günüdür Gün ola, devran döne İnsan duruşum çıktı Bir adım daha öne Kim çaldı gözlerimin İçindeki akını Öldürecek bu şüphe Uzak eden yakını Yıldızlar kopup, kopup Geceleri terk-ediyor Vefâsız vebâlini Bak, yüreğim ödüyor Karanlığa " dur " dedim Çekip, aldım tek seni Sen istersen unut gitsin Unutmaz bu yürek seni Türkülerin onuru Yeter insan olmama Mavi bulut doldurdum Kokun dolu odama Suladım yağız atlarımın O vahşi açlığını Yürüdüm karanlıkta Hep ettim, hiçliğini... Oktay ZERRİN oktayzerrin.azbuz.com |