AKREP İLE YELKOVAN
Yorgundur,üzerinde geçmişten izler taşır
Bu saattir, kapıdan eski günleri kovan İçinde iki aşık ,birbiriyle bakışır Bir sonsuzluğa akar akrep ile yelkovan Ebediyete kadar işleyen bir yeknesak Yelkovan önden gider,akrepse ağır aksak Birbirlerine bağlı,birbirlerine tutsak Loş vakitlere çıkar akrep ile yelkovan Baktığım aynalarda gördüğüm yüz yabancı Eğlenir bu halimle hayat denilen hancı Bırakarak içime ateşlerden bir sancı Maziye çivi çakar akrep ile yelkovan Sakin ama kararlı,bilmez duru amanı Geçip gittiği yerden tüter hala dumanı Atıp da ocağına tükenecek zamanı Kor ateşlerde yakar akrep ile yelkovan Solgun yapraklar gibi,savurur beni hazan Benim boş sahillerde,avare öksüz gezen Bazen yüzüm gülerde,acımasızca bazen Hayallerimi yıkar akrep ile yelkovan |