KANDIRILMIŞ YARINLAR
Bu gece;
Aysız kalmış yakomozlarda Tüm benliğim.... Ve, Yok olmaya hazırlanan duygularımı Yazmak istiyorum O gözlerin karanlığında kalmış güneşime... Bazen fazla geliyor tek bir sözcük, Bazen de yetmiyor cümlelerim kalemime.. Coşup haykıran yüreğim çığlık çığlık... Bazen de susuyor.. Susuyor... susuyor.. Sonbahar ufuklarına çöreklenen Yağmur bulutu gibi gözlerim.. Belki kırgın ve yorgun... Belki de vurgun ve dargın... Bakışlarımda gizlediğim son damla , Sızıyor kırgın tebessümümde.. Yorgun sabahlara günaydın derken isteksiz Yine sen geliyorsun aklıma... Sussam olmuyor,söylesem kimse duymuyor Sonu gelmeyen şiirler,söylenmeyen şarkılarımla Acılarla harmanlanıyorum Kandırılmış yarınlarımda.... ___ Söylesene canparem; Uzandığımda dokunamayacağım, Dokunduğumda hissedemeyeceğim kadar mı Uzak yerdesin ?... HAZAN YAPRAĞI 14.01.2009 |
Göz karanlığı güneşinde yağmur öncesi bulut coşkusu.
O yürekler kımıl kımıl, yakamozlarcasına.
O son damlalar... Bakışlarda gizlenen. Dile gelmişler şiire inat, konuşuyorlar.
Pınarların topraktan sızış başlangıcı gibi gibi.
Canpare neler neler diyecek?
Bulunduğu yerden.
Dilleri tutulmadıysa, susmadıysa kalbi.
Şiirdeki söylenmemişlikleri çoktan ezberlemiştir.
Şiiri sevdim akşam akşam. Taktım koluma. Benimle yürüyüşe çıktı.
Gülümsedik aysız yakamozlara.