Sessizliğin İçindeki Haykırış
Geri dönülmez bir hiçliğin,
ilk basamağından sesleniyorum hayata! İlerlemek düşüncesi,beynimi kemirsede, tüylerim ürpersede,inanmak istemiyor,istemiyorum.. Bu bir düş,uyanacağım ve bitecek herşey! Dilime dolanan yalanlar,birbiri ardına sıralanıyor beynimde.. Hiçbiri ikna kabiliyetine sahip değil, ne kadar üzücü,bunalıyorum!.. Sarmaşık gibi ayağıma dolanan, kirli ruhlu insanlardan tiksiniyorum!.. Bu bir haykırış, İnsanlığın bittiği o ince çizgide, tiz bir sesin,sonradan ululaşan çığlığı..! Üzülmüyorum eskisi gibi, Bu kadar acıyı bir arada görmek, Çok ama çok değiştirdi içimdeki bitmek bilmeyen memnuniyetsizliği!.. Son veriyorum, Hayat duysun,bu hayatta ikametgah eden tüm insanlık duysun, Bu acı sözlerim sizleredir! Sen,ben,biz,siz,o,bu,şu,onlar,bunlar ve şunlar! Hergün televizyonlarda,gazetelerde bas bas bağıran acılara, ölen insanlara, o küçücük bedenlerin kan revan içinde kalışına, dönüp bir kez daha bakın.. Sonra eminim gözünüzden bir iki damla yaş dökülecektir.. İstediğim/iz bu değil.. İstediğim/iz bunca varlığın içinde, hala yokluğu çekiyorum zihniyetini ortadan kaldırmanız gerektiği!.. Bir daha düşünün, Eğer hala fikrinizde bir değişiklik gelişmediyse, .... Diyecek lafım yok inanın.. Susmaktan başka çarem, Öfekimi sessizce içimde gütmekten başka çarem yok inanın.. FILIZMM |