YOSUN TUTMUŞTU
Ay;
Gecenin sessizliğinde Kapkara bulutların arasında Gizlemişti ışıklarını Ellerindeki güller bir kor gibi kıpkırmızıydı. Oturmuştun bir kayanın üzerine Ayakların çırılçıplaktı . Ağlıyordun sessizce, Ellerin; gözyaşlarını gizliyordu geceden. Dayandığın kayalar bile yosun tutmuştu. Yalnızlığını paylaşabileceğin, Ne yıldızlar kalmıştı gökyüzünde, Ne de özleminle beklediğin ben. Ben değilim artık, Bende de bir şey bırakmadın ki . Seni yalnızca anlayan ben bile olamayacağım. Kaç gecenin karanlığında daha, Nöbet tutacaksın bilemiyorum. Artık bilmekte istemiyorum. Geceler senin olsun Verin gündüzleri bana biraz da Güneşin ışıklarıyla ısınayım.. SEZAİ KAYA - BALIKESİR |