Bulutları gördüm bu kez
Bana doğru geliyorlardı sanki
Acıttılar canımı karaya dönüşünce
Güneş’i sepetleyip bir adım öne geçince.

Umutsuz bir aşkın satırlarına yazıldı
Kalemim pür telâş kâğıda yazmak için davrandı
Kalbim acılı bir melodiye dönüştü
Lâkin çaktırmadan gözyaşlarını içine akıttı

Resim dolu melodilerim olsun istiyorum
Bir sanat eseri çıksın ortaya
Nefesim kesilir gibi olsun
Lâkin daha çok güçleneyim.

Bulutları gördüm ilk kez
Ruhumu okşadılar biten bir aşka doğru kayarken
Hiçbir şey değil benim,
Benim;
değil hiçbir şey.
Dudak uçuklatan nedenlerim oldu
Sudan sebeplerle,
Çıkmaz sokaklara erişip
Gerçek sanılan.
Bulutları gördüm güneşten sonra
Tepemde bana gülümsediler.

Bulutları gördüm çirkin geldiler bu kez
Seni hatırlayınca.
Sevdiğim şarkıları eskittim
Adın beynimde çınlayınca.

Bulutları gördüm bu kez
İmkânlar pusuda bekleyip
Beni şaşırtınca.
Canımı çok acıtıp,
Canımı;
Sana yollayınca.
Sana yollarken
Çok vefasız olduğunu unutup
Birde canımı küstürüp parti yapınca.


Gözyaşlarımı gördüm
Kana bulandı
Acıdı her yanım
Seni düşlediğim her saniyeyi dalgalara kusunca...

Dilara AKSOY