PEYGAMBERÜM GÜLDEN GÜZEL.
Efendümsün ey muhammed, canumda.
Dünya batsa, inan duymam yanunda. Peygamberüm kaynıyorsun, kanumda. Gül kokuyor, gülden güzel tenünde. Yaradanum senü nurdan yaratmuş. Bu alemü, nurun ile donatmuş. İnsanluğu hakk yoluna çağurmuş. Güller kokar, gülden güzel bendünde. On dört asur öncesiydü, sen doğdun. Abdullahla amüneden, nur oldun. İbrahimin dinünden dün duyurdun. Güller kokar, gülden güzel tenünde. Senü gören senle oldu payüdar. Sana uyan olur, cennete nigar. Günahkarlar oldu, bir bir tövbekar. Güller kokar, gülden güzel gönlünde. Ey Muhammed, gül bahçemde gülümsün. Ey mustafa, çile çekmüş bülbülsün. İnsanluğun rehberüsün, sevgüsün. Güller kokar, gülden güzel sevgünde. Sana essem ılgıt ılgıt, yel gibü. Coşup aksam, boz bulanık sel gibü. Senü çalsam, veyseldekü tel gibü. Güller kokar, gülden güzel gülünde. Yüce dinün, bize islam yol oldu. Uymayanlar cehennemde, kor oldu. Ebü cehil, ebü leheb nar oldu. Güller kokar, gülden güzel bahçende. Kabede nur medinede, kabrin var. Hira dağı sana, kuranu sunar. Türkmendağlu, hasretünle hep yanar. Güller kokar, gülden güzel kabrinde. |