Siyah, Kırmızı, Savaş ve Çocuk...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Hikayeye ne gerek var
Resme nere gerek var... Gözlerimizi kapatıp savaşı düşünmemiz yeter... Bazen bir film sahnesi bazen yaşadığımız bir an... Ama onlar bunu yaşamalı mı? Yaşananlar ne film ne de oyun... Hep gerçek... Sokaklarda başı boş gezen ve soğuktan burnu akan bir çocuk kadar gerçek... Savaş gerçek... *Savaş... Doğdu Daha yeniydi Önce siyahı tanıdı Sonrası kırmızı Yaşadı Acıyı koynunda yaşattı Kötüyle sevişti, sevişti kötü Doğurdu Seviştiğinden bir çocuğu oldu Adını savaş koydu Aslında barış hiç yoktu... O bir düş’tü, düştü... *Çocuk... Çocuk düştü Dizi kanadı Başını kaldırdı Bir gül açtı... Ateşten... Kırmızı... gökay birkan sucaklı *İsmimin büyüklüğü savaşın ve sessizliğin çarkları arasında biçare küçük... çokca küçük... |
Çocuk düştü
Dizi kanadı
Başını kaldırdı
Bir gül açtı... Ateşten... Kırmızı... "
"çocuklar ölmesin demekle olmuyor
dememekle de olmuyor
çocuklar hala ölüyor
demek ki birileri
dilimizde biten tüyleri, sürekli yoluyor.. "