can kırıklığıBeyazlar içinde başlamıştım aslında yola Birgün camın birine çarpana kadar Can kırıklığıydı benimki _ Garip bir kalp yangınıydı belki_ Küçük bir kartanesiydim gökten süzülen Buğulu bir cama çarpıp su oldum Sana doğru akmak istedim ama _Artık herşey için çok geçti_ Rüzgar yolumu çevirmişti bir kere Keşke değebilseydim tutunurdum saçlarına Şimdi sensiz burda değil sana süzülüp _Ellerinde ölürdüm belki_ |
Asıl içimde içinde yüzdüğüm bir deniz var...