ŞİİR'İM KANIYOR
Çalakalem düşmüş ortasına Şiir’imin
Anlamlar ağlıyor avlusunda mısralarımın Dilim yaralı, tuz basmış gibi canım acıyor Okudukça Şiir’im kanıyor... İmla yok, gramer yok, duygu ne fayda Yaz gitsin, sanma ki güzel Şiir yazan ay’da İstersen, sen kendini çağın Şair’i say da Okudukça Şiir’im kanıyor... Mısraların benzer yarım kalmış cümleye Dilin hangi dil, sana yorum yazan ne diye Alkışlar sanki can çekişen Şiir’e hediye Okudukça Şiir’im kanıyor… Yürek senin yüreğin, dil senin dilin Yaz, istediğin kadar yaz, çoğalsın Şiir’in İmla, gramer, telaffuz, yani tuzun biberin Eksik oldukça Şiir’im kanıyor Ve gözü kapalı okundukça Şair’im, Benim de canım yanıyor… Mehmet Sabri Kılıç 05 OCAK 2009 / İSTANBUL Vakit, Şiir’e mola verme zamanı... |
Dilin hangi dil, sana yorum yazan ne diye
Alkışlar sanki can çekişen Şiir’e hediye
Okudukça Şiir’im kanıyor…
Ne yazık ki hepimiz aynı konudan şikayetçiyiz ama yine de tek söz söylemden okuyup geçiyoruz alınır, kırılır korkusu ile ve bir adım ileri gidemiyoruz şiir ve edebiyat acısında ileriye.
Umarım en güzel şekilde sorgulanır yazdıklarınız ve herkez kendi payına düşeni alır. Ben aldım kendi payıma düşenleri sevgili abim.
Kutluyorum kaleminizi ve saygılar duyarlı yüreğinize. Sakın siz aravermeyin şiirlerinize