ANSIZIN ÖLÜM
gece inmişti yeryüzüne
karanlığı düşmüştü yıldızlar uzaltmıştı elime dalmıştım yine düşlere. battıkça batıyordum dibe ucundan tutup da bırakamamıştım hayallerimi bir köşeye sahte yapma işler kalmıştı elde insanın kestirme yolu yok hidayete. çıkmazlar var önümde zaman oyun oynuyordu ansızın gelirdi ecel sevap satar diye kandırırlar şeytan cehennemde. beş para etmezdi bu dünya hayat yoktu ölü gibi yaşıyordum zaten kaldı mı ölümden korku? bırak da can kopsun bedenden meslek sırrını öğrenmeli şu azrailden. |