son bulmalıydı
bitmesini bekledim hep
yağmur gibi yağan kurşunların karanlık çökerdiğinde üstüme yürüyen korkuların yüreğimin mizahindaydı bir senaryo mu bu kahramanı olmayan bir oyun mu karış karış kokan feryatlar toprağıma adanmış sanki suçsuz yere yapılan işkenceler gencecik bedenlerde iz bırakmış görünce içim sızlardı etarfıma bakınamıyordum zifiri yalnızlığıma gömülüyordum her şey çocukluğumda başladı garip duygular ve korkular acı tecrübelerdi bunlar güzel günlere gebleşmişti yüreğim son bulmalıydı artık kulaklarımda çınlayan kurşun sesleri evet sona yaklaştık artık ne acılar ne de korkular... RIYO... |