SERÇE...
--------------------------------------------------------------------------------
Ne akıllısın sen , Ufacık çok ufacıksın.. Seni gören şaşırır , Hele bir karnın acıksın ! Bir yerde simit yerken, Dökülen susamları .. Ta ayak ucundan, Bazen de yanıbaşından, Çekinmeden kapışları, İnsanı hayran bırakır ! Düşünüyorum da, İnsanlar da kuş misali... Kimi korkar çekinir, Her şeyi ince ince hesaplar ! Birden, Beklemediği bir an , Serçe gibi, gelir birisi... Ne var ise kapar gider. Koskoca güvercinler , Büyük bir çaba içinde, Dolaşıp rızkını ararken... Bulduğunun , Serçeden kalanını yer ! Serçe de akıl var , Fikir var, Herhalde... Güvercinin , Ağzından alır gider... Düşünüyorum da, İnsanlar da böyle işte ! Kimi güvercin gibi, Kimi de papağan... Kimi de şahin ya da doğan, Misali... Serçe yemini alınca, O kadar akıllı ki... Uçar gider sakin bir yere ! Güvercin gibi, Yemiyle didinip durmaz , Kimse de gelip kaçıramaz... Yazık, serçe gibi olamayanlara ! Yazık , garip güvercinlere... Görünce yaşam kavgasında serçeyi, İşte o zaman , Hayatın anlaşılır acı gerçeği ! Akıllı ve kurnaz olan, Daha kolayına kaçıyor her şeyin... Daha güzel de yaşıyor ! Ne yazık ki, Dünyanın bütün eziyeti, Serçe gibi olamayan , Kuşlara oluyor !... Canlılara oluyor. |