--------------------------------------------------------------------------------

Ne akıllısın sen ,
Ufacık çok ufacıksın..
Seni gören şaşırır ,
Hele bir karnın acıksın !

Bir yerde simit yerken,
Dökülen susamları ..
Ta ayak ucundan,
Bazen de yanıbaşından,
Çekinmeden kapışları,
İnsanı hayran bırakır !

Düşünüyorum da,
İnsanlar da kuş misali...
Kimi korkar çekinir,
Her şeyi ince ince hesaplar !
Birden,
Beklemediği bir an ,
Serçe gibi, gelir birisi...
Ne var ise kapar gider.

Koskoca güvercinler ,
Büyük bir çaba içinde,
Dolaşıp rızkını ararken...
Bulduğunun ,
Serçeden kalanını yer !
Serçe de akıl var ,
Fikir var,
Herhalde...
Güvercinin ,
Ağzından alır gider...

Düşünüyorum da,
İnsanlar da böyle işte !
Kimi güvercin gibi,
Kimi de papağan...
Kimi de şahin ya da doğan,
Misali...

Serçe yemini alınca,
O kadar akıllı ki...
Uçar gider sakin bir yere !
Güvercin gibi,
Yemiyle didinip durmaz ,
Kimse de gelip kaçıramaz...

Yazık, serçe gibi olamayanlara !
Yazık , garip güvercinlere...
Görünce yaşam kavgasında serçeyi,
İşte o zaman ,
Hayatın anlaşılır acı gerçeği !

Akıllı ve kurnaz olan,
Daha kolayına kaçıyor her şeyin...
Daha güzel de yaşıyor !
Ne yazık ki,
Dünyanın bütün eziyeti,
Serçe gibi olamayan ,
Kuşlara oluyor !...
Canlılara oluyor.