BU KENTİN İÇİNDEKİ DÜNYA
İSTANBUL
ölü gibi yaşasam da bu kente lafım yok. boş sokaklar, uzayıp da giden kaldırımlar, denizin üzerine uzanmış yollar, birbirine girmiş acayip binalar, haliç kenarına sırt sırta vermiş yalılar, kendini bile belli edemeyen sokak lambaları bu kentteki kentsizliği tanıdım anlamsız yerlerdeki fazlalık, gereken yerlerde azlık, bu kente yine de aşık; bu kentteki kalabalık. bu kentte sessiz çığlığı duydum beş vakit ezan sesleri hareket halindeki gemileri vapurların peşindeki beyaz melekleri bu kentteki yalnızlığı gördüm üsküdar’ın anlamı kız kulesi birbirlerinin arkasına saklanmış binaların ortasında kendini belli eden galata kulesi bu kenti seviyorum! |