,,,,,,,,,.
yüksek bir yerden bakarım
deniz uçsuz bucaksız gemiler görürüm bacası dumanlı rotasında limanı belli ve boğazda oynaşan balıkçı tekneleri yüksek bir yerden bakarım İstanbul uçsuz bucaksız trenler gelir geçer ağırdan hüzünlü bir şarkı çağırır beni sisli bir havada çok uzaklardan bir yerlerden bakarım yeri belli belirsiz düşüncem uçsuz bucaksız ve insanlar görürüm hayatın siyah beyaz karelerinde başı duman duman sararmış ki zaman dalgınlığın pençesinde bir yalnızlığa girdiğimde her biri benim kadar yalnızdır gözlerimde erir insan kümeleri sözcükler düğümlenir dilimde bin kez yok oluş sancıları çekerim sen sessiz, ben sensiz bir şehir kaybolur içimde bir de kendime bakarım tükenir ağır aksak düşünceler yine de tek bir umuttur elimde kalan aslında yolum da bellidir hani her yanımı sarar sis duvarları görmesem de giderim arkasından |