Sabah cüzdanıma baktım,
Otuz Yeni Türk Lira’sıyla
Babamın kokusunu hatırladım.
Ellerim sanki onun elleri
Ne kadar da yaşlanmışım
Oysa henüz otuz bile değilim
Belki de budur cebimdeki
Otuz liranın hesabı.

Babam ki terketmiş onu
Babası, kardeşi çoktan ölmüşler
Şimdi sıra bende mi acaba
Beni ve torununu da gömecek mi
Ah o eller nasıl kavuşur bir daha
Beni, torununu, gelinini
Nasıl sığdıracak ölümüzü kalbine
Bir bilsem, ah bilebilsem.

Bugün bayrammış dediler,
Annem geldi ilk aklıma,
Bu ne küskünlüktür yahu
Bi de ‘merhametlidir benim oğlum’
‘iyi yüreklidir’ derdi garibim
Öyle amma oğlun ölüyor,
Ölüsü de yeter mi sana annem
Haberin var mı oğlundan,
Kokum olsun da
Nasıl olursa olsun mu yoksa.

Kardeşim başarıdan başarıya
Yüreği pırpır koşuyormuş,
Tamam güzel de be evladım
Hiç mi önemi yok yengenin,
Benim ve yeğeninin sende
Henüz doğmamış bebeğimin
Ne günahı varsa bana yazılsın
Ölüyoruz be kardeşim
Ne kadar önemi var
Yoksa sen de ciddiyetimizi
Ölünce mi anlayacaksın
Gözyaşların hiç kurumasın.

Akrabalar diyor Kur’an
Gerçi onu anlatıcam daha
Çünkü vaktim var bniraz daha
Gözetmek, ilgilenmek gerek
Ya ben sadece kötüyüm alemde
Ya alemi kötü yaratmış yaratan
Her ikisi de kime ne fayda verir ki
Benim ne istediğimi,
Kim nereden bilebilir ki
Hepinize uzağım şimdi canlarım
Ve canım acıyarak belki de
Sizden daha da uzaklaşacağım
Yüreğiniz yerinde kalmasın.

Şimdi bir bir göçüp gidenler,
Dedelerim, ninem, amcam, halam
Üç yaşında can veren halam,
Yirmi dördünde can çıpındı amcam
Birden ölüp gidiverdi yaşlılar
Ve daha niceleri yitip gittiler
Hala daha gidecekler
Ne gereği var ki üzüntünün
Gramı kurtarır mı vicdanınızı
Bir düşündünüz mü neden öldüler
Oysa onlar da sizler gibi dipdiriydiler.
Hadi kalbiniz yoktu da
Bir düşünecek aklınız da yok muydu.

Şimdi onlar duymaz da zaten,
Ben anlatacağım son kez yine
Sonradan tanıdıklarım var bir de
Ve hatta tanıyamadıklarımla
Hiç tanıyamayacaklarım
Bana ait olmayanlar
Ama benden olanları şimdi yazacağım
Kaım vardı benim, bir de çocuğum
Kız mı erkek mi hiç bilemedim
Ama ismi çoktan belliydi
Ya Ecrin ya Deniz olacaktı
Benim yanımda doğmadı gerçi
Ama ölünce yanımda uyuyacaktı.

Bir annem bir babam daha oldu sonra
Ya da ben öyle sanmışım, yanıldım
Ellerini öptürmediler anlamadım
Meğer zaten eli öpülecek insan değillermiş,
Keşke ta en başta anlasaydım, anlayamadım
Gerçi şimdi iyi olmaya çalışıyorlar
Bazı bazı biraz, günah şarabı ellerinde
‘Ya Rab’ diyorlar aman ne ayıp
Ya bu görüntüde nasıl yaşar insan
Yaşayamıyor işte, yaşayamıyorum
Şükürler olsun ki bu kadar gamsız
Bu kadar da imansız değilmişim,
Ölüyorum usulca, yaşayamıyorum.

Dedim ya anne baba dediklerim,
Biri diğerinden habersiz benim bildiğim,
Gördüklerime inanamadı gözlerim,
Kulaklarım bir söz daha duymuyor artık,
Karımım ilk çıktığı çocuk aldatmış onu,
Hikayesinin her satırı zihnimde,
En yakın kız arkadaşı olması umrumda değil,
Bana anlatabilmesi bana göre değil,
Anlatma demedim, diyemedim
Çünkü ona ben anlat demiştim,
Oysa bendeki bu hastalığa sebep,
Böyle bir yiğit olduğuma göre
Bu olsa gerek, başkası değil.
Ben de iki kez aşık olmuştum oysa,
Amma ilki aklımda bile değil,
İki kere sevebilememeli insan
Beni bir bilse sevemez kimse artık zaten.

Sonra karımın bir erkek bir kız kardeşi,
Kız aklı avare tıpkı ablası gibi,
Diğeri günahsız, en azından bana
Ablasının kız kardeşi de ablası gibi,
Seviyor, yalan söylüyor, sevmese de
Aşkım diyebiliyor yanında yatan adama
Bu nasıl hayat ki koynumda her gece
Ve bana sarılan o ellerle ona sarılan ben
Ne kadar gerçektik de yalan olduk ki zaten
Ne kadar yeniydik de eskidik birden
Birini seven beni sevmesin bir daha
Tabi bir ömrüm daha olacaksa
Geç mi kaldık yoksa bu çaresizlik
Tek ömrümüz mü var ki biz
Bu çaresizlikte başlamadan bittik.
Ben eşimi sevemem ki sarılmadan,
Gerçi sarılıyoruz da hiç sevemeden.

Şimdi adalet binasında bir katibim,
Oysa daha dün bir üniversiteli idim,
Ne oldu neler oldu anlatsam bitmez
Daha bu günüm bitmedi ki zaten
Düne yarına sitemim kalsın sonraya
Ama bu günümü affetmeyeceğim asla,
Çümkü bugün ben işimi, eşimi,
Ailemi, çocuğumu, arkadaşlarımı,
Tanıdıklarımı ve tanımadıklarımı
Sevemiyorum, sevebilemiyorum.
Sevebilememeliydim.