Erdem
Özgünlüğe tutunur ruhu.
Fay hatlarında özgürlüğü haykıran ünsüzle. Yıkılan yıllara inat eğilmez inancıyla. Yoksuzluğunu kırıklarına gömer, Yaşanılmaması ,acı kirliliği lime lime... Erdemin haşmeti dondurur ,ses ses... Patlayan volkan, yakıcı, sevgi gözbebeğinden. Sessizliği, sevgisizliği, denksizliği sarsıcı. Dağ gözler, yıkılası düşer yerlere utanç!.. |