-Başlıksız-
Yanlizliga uzanan bir yolun basindayim
Korkak adimlarlan yol aliyorum Sevdiklerim tek tek yanlizligimda beni Yanliz birakiyorlardi hayat zoruma gidiyordu... Yorgundum cok yorgundum Yanlizliga uzanan yolda yuruyordum Dizlerim bedenimi tasimiyordu yorgundum Sesiz isisiz sokaklarda bir ben Birde gölgem vardi.... Kimseler yoktu gecenin karanliginda Hafif bir ruzgar vardi havada Yagmur yagiyordu soguktu Usuyordum usuyordum.... Yuregimde buyuk bir husran aci vardi Aglayarak yanliz yolarda yuruyordum Hayata kusmustum cok yorgundum Bir an ceksem elimi ayagimi bu hayatan Yoruldum artik hayat cok yordu beni cok.... Kuvettim yoktu artik gun ve gun tukeniyordum Yorgun bedenimde göz yaslarima boguluyordum yollarda Yollar önumde uzadikca uzuyordu gecenin karanliginda Acilarimi dertlerimi huzunlerimi gözyaslarimi Omuzlarima alip yola devam ettim.... Baska carem yoktu bu bitmez tukenmez hayat yolunda Yanliz yuruyecektim yine yollarda Yuregimde buyuk bir guc yasama bagliyordu beni Bedenime kuvet veriyordu ve bir umut isigi vardi Yuregimdeki umit isigina sarildim sikica Ve yollarda yuruyorum bir umutlan.... Yorgun bedenimlen..... Yol aliyordum karanlik yollarda yanliz.... Bir ben ve birde gölgem vardi.... Yanlizliga uzanan yolda.... MaviKunye |
kalabalıklar...
yada ıssız tenha sokaklar...
gerçek yalnızlık kalabalıklar arasında hissedilendir...
işte insanı çıldırtan yalnızlık...
kendiyle başbaşa kalınca insan kendi dünyasını kurar...
umutlarına yükler bütün yüklerini...
bazen düşlerine...
bazen duygular da terk eder insanı...
işte ozaman tek yoldaş gölgesidir bedenin...