352-TUZAKDostluk denilen meçhul, sevgiden çok uzakta. Belki de ben gölgede, tuzakta bekliyorum. Sanırsın çıkacağım, korku dolu şafakta. Dilimden son çıkacak, sözcüğü ekliyorum. Yaşamda son temsilin, açılan son perdesi. Hayat ki zorla oyun, senaryo biliyorum. Yanımdan geçmektedir, bedenimin gölgesi. Ben de anlaşılmazdan, sorular soruyorum. Geçmişe sünger çekip, atalım kanımızdan. Yansın kelimeleri, beyitlerin hecesi. Koşalım aydınlığa, umutların ardından. İsterse çözülmesin, kaderin bilmecesi. Şahin HANELÇİ 05.12.2006 Ortaköy/İstanbul |
Esenlikle kalın hocam...