bir yaprak kımıldasın
bir yaprak kımıldar şimdi dalında
yerleri ezen adımlar mahşer yapar kaldırımlarda birbirine yabancı yüzler plastik para kuyruğunda esir köleler akşam şehre iner kalabalık azalır kapitalist mabet içine insan çeker kuşanır neonlarını vitrinler tuzak her daim şirin harcamak olmayanı bilmem kaç taksit ömre törpü zincirinden mi azad olmak istersin aşık ol kendine canlı bir nesne seç şiir yaz kız gelmişe geçmişe yüreğinle öp çiçeği yanağına kondur bebeğe gülmseyişini ısıt içini çiz yarının parlak resmini yaşamak sevdiğin öğrendiğin kadar ete kemiğe bürünürsün indirdiğin kadar hayal gemini rüzgarın özgür yanağına yaşamaktasın arkadaş her hücren nefes almakta bir yaprak kımıldasın şimdi insanlar yüreğine konuk gece iner şehre misafirliğe gider kalabalıklar caddeler şimdi yüreğimin en kılcalında can pompalar |