KEDİM BİLE YOK!...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir kedim vardı yalnızlığıma ortak....artık oda yok....ölüm...düş artık yakamdan..
Yalnızlığın içinde,en yakın dosttu bana
Derde ortaktı sanki,şifa gibiydi cana O bana evlat oldu,inanın bende ana ....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok!... ....O da gitti elimden,artık kedim bile yok!... Bir oyuncağı vardı,dağıttı onu söktü Verdiğim bir tas sütü,içmedi yere döktü Ölümün ağırlığı,sanki onada çöktü ....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok!... ....O da gitti elimden,artık kedim bile yok!... Son bakışmış demek ki,gözlerime bakmıştı Akşam aynı saatte,dolaşmaya çıkmıştı Zaman geçti gelmedi,bende şimşek çakmıştı ....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok!... ....O da gitti gelmedi,artık kedim bile yok!... Başına geleceği,önceden mi sezmişti? Kucağımdan inmedi,gözlerimi süzmüştü Sabah duydum kedimi,bir araba ezmişti ....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok! ....O da gitti elimden,artık kedim bile yok!... Ben mi çağırdım hüznü,hüzün bana geliyor Buldu zavallı beni,hava atıp gülüyor Biraz mutluluk görse,ince ince eliyor ....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok!... ....O da gitti elimden,artık kedim bile yok!... ZEHRA BARDAKCI 21/11/2008 |
ben de üzüldüm kedinizin ölümüne. geçen gün gördüğüm acı manzara geldi gözümün önüne. bir kedi, yol kenarında cansız yatıyordu.
bundan sonra alacağın hiçbir kedi, onun yerini doldurmaz. ama bir parça teselli olabilir diye düşünüyorum.
sevgilerimle.