0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
52
Okunma
Bir sen bildin içimin yangınını,
Bir de geceler…
O günden sonra neye dokunsam sen oldun,
Kapı gıcırtısında sesin,
Sobanın çıtırtısında sabrın.
Adını anmadım kimseye,
Sır diye sakladım;
çünkü sır olmayan incinir.
Ben seni kalabalık sevmiyorum adam,
İki kişi fazla bize.
Bir ben, bir sen.
Araya giren her kelime:
yalan.
Ben şehirli bir kalbin telaşıyla
Sana bakmayı öğrendim,
Gürültüden utanmayı,
azın vakarını.
Zaman geçmedi senden,
Sadece etrafını büyüttü.
Hatıran bir memleket şimdi,
Sınırları acıyla çizilmiş.
Hangi yöne baksam
Bir yanı sürgün.
Sorarlarsa bir gün
“Kimdi?” diye,
Derim ki:
Bir adam vardı,
Gerisi konuşulmaz...
5.0
100% (3)
