BİZİM MAHALLENİN ÇOCUKLARI


Bizim mahallenin çocukları
“Oku” diyen bir dine bağlı.
Okumadan büyür.
Kitaplar süslü raflarda, paslı.
Vicdanlar yerlerde sürünür.

Ayetler dillerde dolaşır,
Ama yetimin başı okşanmaz.
“Komşusu açken tok yatan bizden değildir” hadisi duvarda asılıdır. Ezberlenir ama yaşanmaz.
Komşu çocuğu yine açtır.

Namaz safa dizilir,
Adalet sıraya girmez.
Secdede alın yere serilir.
Kul hakkı durmadan yenir.
Nedense hiç dikkat edilmez.

Bizim mahallenin çocukları
“Günah” kelimesini erken öğrenir,
“Emanet” kelimesini geç.
Oysa gökler ve dağlar korkmuştu yüklenmekten,insan nasıl yüklenir.
Biz hafife aldık, artık vakit geç

Haramdan sakınma öğretilir.
Ama haramla yaşamak normalleşir.
Tefecilik konuşulmaz, yalan küçümsenir,
Adalet “şartlara bağlı” olur.

Camiler büyür,gösteriş çoğalır.
Kalpler küçülür.merhamet yok olur.
Minberden hak-hukuk anlatılır,
Camiden çıkınca unutulur.
Din süslü sözden ibâret olur,
Ahlâk hep ertelenir.

Bizim mahallenin çocukları
Yanlışı görür, susar;
Doğruyu söyler, yalnız kalır.
Çünkü onlara öğretilen şudur:
“Fitne çıkarma.”

Sonra sorarız utanmadan:
“Bu gençlik neden böyle?”
Oysa çocuklar ayetleri bozmadı,
Biz hayatı ayetsiz yaşadık.
Hadisleri inkâr etmediler,
Biz akıl dışı şeyler anlattık.

Ve o gün,
Hesap yalnız namazdan sorulmaz,
Merhametten, adaletten, emânetten sorulur.
Bizim mahallenin çocukları
huzurdan kovulmaz.
O gün hesap bize sorulur.

17.12.2025
Yazan : Çetin IŞILDAK