1
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
83
Okunma
Hissetmek.
Varlığını, yaşayışını. Dünya içinde ki uçsuz bucaksız göğü.
Vurulmak taş kaldırımlarda açan çiçeklere.
Koynunda saklamak ay/ı kimseye vermemek.
Ölmek ama öldürmemek.
Sevgiyi hissetmek.
Yara/danda ..
Ruhunda o yaraları saracak merhemi bulmak kendinde...
Sonlu bir dünyanın sonsuz misafirleriyiz.
Ve de sonsuz isimlerin, derin perdeler arkasındaki ..
Sonsuz tecellilerini yaşayan insan namıyla yürüyen kullarız.
Dünyalık isteyen yığınların arasında insan gibi insan olmak, olabilmek..
Nihayetsiz muhtacım ve âcizim.
Âciz olan, benim pek büyük derdlerime deva bulamaz.
Ebedî yaralarıma merhem süremez.
Zevalden kendini kurtaramayan nasıl mabud olur?
Ama yinede kainatın tek sahibi için çırpınmak çok hoş eda.
Zâriyat/50 Dünya sizi yoruyormu o halde Allah’a koşun..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz