(Bu şiir küçük yürekler için)


Masal ülkesinde yaşar çocuklar
Gökyüzü kadar geniştir hayalleri
Gelecek yoktur onların hayallerinde
Yarınları umuttur onların

Anlamazlar masalların “ bir varmış,bir yokmuşlarını”
Vedalara alışık değildir küçük yürekleri
Öğrenilmiş çaresizlik bilmezler bizim gibi
Kabüllenemezler ayrılıkları…

Üzüntüleri sessiz,özlemleri derindir çocukların
Adını koyamazlar,
Minicik yüreklerini burkan
acıların
Ancak sevgi ve güven siler izlerini bu acıların

Zamanla büyür çocuklar,
Gökyüzü küçülür gözlerinde,
Öğrenirler sevginin bazen gittiğini
Güvenin ince bir dal gibi kırıldığını

Zamanla öğrenirler
Vedaları,ayrılıkları
Bir varmış bir yokmuşları,
Hiç bitmeyen yolculukları
Gidenin boşluk bıraktığını,
Gelenin hayata tutunduğunu

Minik yürekleri büyüdükçe,
Öğrenirler acılarla yaşamayı
Öğrenirler içinde bir yerlerde,
Hâlâ o masal ülkenin durduğunu…