Uyuyamıyorum artık
Düşlerimde karanlıklar
Gözlerim açık sabaha

Kucağını açınca güneş
tüm eskiler canlanır...
Belki bir deniz kokusunda
Belki bir soluk uzunluğunda
Belki de bir boğuk dumanda

İçime çekerim sessizliği
dudaklarımın arasından

Geçince ıssızlığım
Bir gözyaşı cümbüşü
parlar gözlerimde
Tüm kalabalıktan uzak
Bir o kadar da
kalabalığın kalbinde...

Ayaklarım beni
durgunluğa götürür
Yaşlı martılar
avuçlarımdan yer hüzünleri
Sahilde unuturum sevdalarımı...

Tüm kokulardan uzak bahar
Bir o kadar da
baharda tüm kokular...

Beklediğime değmez
gelecek olanlar
Belki "siz" olmuşlar
Yok olmuşlar belki...

Ayaklarım beni
aynılığıma götürür
Aynı farklar
bedenimde tadar geceyi...

Ay ruhumu pencerede unutur
Tüm benliğimden uzak dünya
bir o kadar da
dünyada benliğim...

Bir o kadar da gece
Bir o kadar da ben
Bir o kadar da "yok"...

Uyuyamıyorum artık
Düşlerimde karanlıklar
Gözlerim açık sabahlara...

Hayat ışığı

13122025