Gürültünün içinde camdan kuleler göğe sürünür,
Sokaklar hiç durmadan düşünür.Korna, rüzgâr, adım sesleri…
Şehir, bir an bile susmayan kalbim gibidir.
Beton göğe yükselir, ışıklar geceyi deler.
Şehirde yaşıyorum; kendime sessizlik ararım.Bütün şehir işe gitti ve ben hâlâ buradayım.Cam şehir, kum şehir, bilgelik çağı, delilik çağı…Arabalar durmaksızın, gürültüyle geçip gidiyor.
Milyonlarca kişi sahilde uyuyor.Şehrimi sadece tatillerde görüyorumAma kalbimde her zaman yeri var:Memleketim İstanbul.
Şehrin başıboş sokakları,Gece karanlığında trafik ışıkları…Şehir yolları gerçek sırları.
Lüks mağazalar ve taze çilek kokusu havada.Köntör yok telefonda; Star Kuaför,
Sarhoş ofiste Godfather mafya babası.
Kara bir kitap okur gazinoda;Bayan Virşin şarkı söyler.Bir kilisede oturuyor eski bir adam,Sigarası alev alev
Ve gözleri günah ve ateşin ışığıyla parlıyor.Zenginlere zefaret.
Gece şehrin sessizliği…Sokakta hüsran, şehirde mezarlıklar.Mutlu pazarlar bekliyor her zaman olduğu gibi.Uyuyamıyorum şehrin konuşmasından.Aklım çarşıda, yangında kaldı;Hayatı seven kadınlarla dolu benim şehrim.Polisler beni arıyor.
Kaç para sanat, kaç para zaman?
Az önce şehir merkezinde, aynı yerdeyim.
En büyük delilik boş binayı yapanda;Yıldızlardan yetenek.Şehir boğuyor; cehennem derelerini bilir misiniz?Tabiya hatıram ölmedi.Müzik sesleriyle kalp amanla çarpar.