SENDE YOK OLUYORUMYağmurlara vurdum dün kendimi, Sensizliğin yollarında. Islanmak istedim doyasıya, Islandım da! İçten içe ağlarken, hasretinden, Islatıyorsun ya biteviye! Yağmur da varsın, Dışımı/tenimi ıslatsın, Ne çıkar? Söyle! Bak şimdi, içim dışım ıpıslak, Geziyorum avare, aylak. Sense zamanın elinden tutmuş, Beni harcıyorsun. Bense, yitirilmiş zamanlarda; Seni düşlüyor, üşüyorum! Sende yok oluyorum! Anlıyor musun? Duyuyor musun? ............ Susuyorsun! İsmail GÖKTAŞ 18/11/08-İZMİR. |
Bir hazan iniltisinde yağmur düştü gözlerime.Tan yeri bulanmadan kızıllığa gece oldu içimde..Gökyüzünde asırlardır gökkuşağı açmaz.Renkler hep bir kavga içinde.Serkeş dolaşır tüm bulutlar artık her yerde..
Sen yokken bile yanımda,Ben yürüdüm o yağmurlu havalarda,sensizliği hiç aklıma getirmeden hiç durmadan yürüdüm.
İliklerime kadar ısalndım hiç aldırmadan,Ağladım sensiz ıssız bir köşede kimse görmeden,Hep konuştum kendi gölgemle.Hiç sıcak bir omuz olmadı başımı dayayacağım.Hiç sıcak bir göğüs olmadı,sessizce uyuyacağım.Sıcak bir yatağımda olmadı,aşkımda olmadı tanıyacağım.
Ben sokak fenerlerini sevdim hep yağmurlu havalarda.
İçimdeki yürek ateşi,sensizliğin hasreti ve nedametini çeksemde,Solyanım acısada,ismini anarken bile nefesim düğümlensede aldırmadan yürüyeceğim ey sevgili.
Yağan yağmur bedenim ıslatır.Yüreğimdeki yanan ateşi söndürürmü,Sende sensizliğin hasratini hafifletirmi söyle.
Susma söyle...