Övünmeyiniz! Hem topraktan yaratılmış, hem de toprağa dönünce kendisini kurtların böceklerin yiyeceği insanın övünmesi neye yarar. HZ. EBUBEKİR
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
HAYAT YOLCULUGUM
SIIR DOSTU
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 3 yorum · 996 okunma
 HAYAT YOLCULUGUM
Ben,
hayat yolculuğuna çıktım gitmekteyim yalnızlık tünelinde tek başıma... yolum uzun ve dikenli, hayatın labirentlerinden geçmekteyim umutlarımı, hayallerimi zamanın iç derinliklerinde sonsuzluğun uçsuz bucaksız gizemine bırakarak ilerlemekteyim... hayallerime ortak olan sevgi çemberimde senden kalan kırıntı anılar var.. tuvalime resm edilen, hayatımın senfonik aryası yaşananlar... hayat, sen oyun oynadın bana, ne sen vefalı çıktın, ne de ben cesur, ölüm tüneline varmaktayım kendimce seni vefasız aşklara bırakıyorum her istasyonda... ayakta kalmayı, tek başıma yaşamayı başaramadım, üzgünüm, yüreğim yaralı, serzenişlerim, haykırışlarım çığlık çığlığa hayat duy beni, canımı yakıyorsun.. SİİR DOSTU VİLDAN GULDAĞLI 14.11.2008- 21.45 |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
HAYAT YOLCULUGUM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
fazile keleş
20 Kasım 2008 Perşembe 08:57:58
hayat duy beni,
canımı yakıyorsun..
duymuyor ben çok seslendim inşaallah sizi duyar TEBRİKLER.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
canımı yakıyorsun..
duymuyor ben çok seslendim inşaallah sizi duyar TEBRİKLER.
SIIR DOSTUSIIRI BEGENINIZDEN DOLAYI TESEKKURLERIMI SUNARIM SAGOLUN.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 20.11.2008 02:28:06
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 996
Yorum
: 3 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
bırakıyorum
her istasyonda...
ayakta kalmayı,
tek başıma yaşamayı
başaramadım,
üzgünüm,
yüreğim yaralı,
serzenişlerim, haykırışlarım
çığlık çığlığa
hayat duy beni,
canımı yakıyorsun..
........
Hayat her şeye rağmen devam ediyor ve yaşanılıyor.
Dün, somut fotoğraf; yarın, soyut fotoğraf. Yaşanılan an ise can üfleyen ayna.
Şimdiki anın şenlenmesi, an be an geçmiş
ve gelecekten maksimum seviyede bugün lehine ilgisizleşmedir.
İlgisizleşme ama vazgeçme değil.
Zaten anın doludizgin yaşanması yarının inşası değil mi?
Bir noktada dörtnal hayat yarışından bugünde/anda rahvana yöneliş.
“Ahh”ları, “off”lar kayalıklarına vurdurmadan “ohh”lar limanına demirleyip
hayat rıhtımında asude demli çay sohbetlerinde eritmeli.
Buna rağmen hayatın acımazlığını dillendiren içlenmeydi.
Selam, saygı ve Edip'çe tebriklerimle...