İlk öğretmenimdin ilim yolunda,
Unutmadım seni Nurullah Akkaş,
Tükenmedi sevgin, kalbin solunda,
Adını gönlüme işledi nakkaş.

Köye geldiğinde mevsim kar kıştı,
O zamanlar yaşım hayli küçüktü,
Herkes sana doğru umutla koştu,
Çırpınan her yürek açan çiçekti.

Gururla sevinçle bize gelerek,
Alınlarımızdan tek tek öpmüştün,
İçimizi huzur sardı gülerek,
Küçük kerpiç evi okul yapmıştın.

Kışın buz tutarak donardı her yer,
Kıyamazdın bize mahzun bakardın,
Odunları keser, üşümeyin der,
Sobayı üfleyip hemen yakardın.

Okuttuğun herkes güzel iş buldu,
Yaramaz arkadaş Köroğlu, neccar,
Kimi polis, kimi mühendis oldu,
Abim doktor şimdi, ben ise tüccar.

Adam olma aşkı vardı bizlerde,
Birlikte ne güzel günler geçirdik,
Okuyup yazardık özlü sözlerde,
Şimdi mazi oldu neler kaçırdık.

Aklımdan çıkmadın özledim seni,
Candan sevdiğimi duy öğretmenim,
Aklına geldikçe an sende beni,
Yediydi numaram, oy öğretmenim!

Çok sevildiğini hiç bilemedin,
Bütün köylü hala ismini anar,
Hayli zaman oldu sen gelemedin,
Bir gün tekrar dönüp gelirsin sanar.

Yanan ışığınla buldum yolumu,
Öğretmenim bil ki şükrüm sonsuzdur,
Duada minnetle açtım elimi,
Sanma ki bu yürek artık sensizdir.

Beyzade / Hüseyin Ekici
06.12.2025