BULUTLAR AĞLARSA
Hava çoktan kararmış ortalık karışık
Hayaller düşünceler çapraşık…. Pes etmek için erken belki ama ; Tek başına yok yere mücadele etmek zor olsa da başarı uzak değil İnsanın kendisini bilmesi, iyi tanıması hayatta başarı getirir Ne kadar uzağa gidersen git ne kadar uçuruma yaklaşırsan yaklaş Düşmekten korkma ;çünkü hala düşmediysen yaşamak için kendine ŞANS VERMİŞSİNDİR … Hala zamanın varken kendin için en iyi seçimi yap ölmek seni korkutmaz Sadece küçültür Küçülmek ölümden bile ağır, dayanılmazdır Ölüm kurtuluştur Oysa küçülmek yerin yedi kat dibine girmekten daha beterdir Eğer bulutlar ağlarsa … Çamura batar çıkamazsın … Bak etrafına insanlara dertlilere kederlilere Çoğu fakir güçsüz ama bi şekilde yaşıyor Kendilerini kandırıyor; belki ne yaptıklarının, neden yaptıklarının bile farkında değiller Ama asla yaşamaktan vazgeçmiyorlar Karınlarını doyurabilmek için en kötü işi bile nimet biliyor sanki ona tapıyorlar …. Ya biz ; Karnımız tokken bile gözümüz doymak bilmiyor, Hep daha fazlasını istiyoruz Bazı zamanlar oluyor ki acısını bile hissetmiyoruz hayatın Bazen hayatın neresinde olduğumuzu bile anlayamıyor Kendimizi yaşamın neresine dahil etmemiz gerektiğini göremiyoruz Hayat kendi güzergâhında devam ederken bizi kenarlara itip oradan oraya savuruyor Ama biz yine de bişekilde devam ediyoruz onu yaşamaya Bazen kendimizi kaybedip tanıyamaz oluyoruz Sonra durup düşündüğümüzde ise yanlışlarımız için nafile keşkeler çekiyoruz Aynaya bakıp kim olduğunu gör Ama kendine başkalarının baktığı gibi bakma Senin içini , düşüncelerini senden başka kim bilebilir ki sen dile getirmediğin sürece… İşte o kendine bile söyleyemediklerini haykır aynaya kendine İçinde yaşattığın kendine bencilliğine………. |