Ve İşte Gidiyorsun
Ve işte gidiyorsun,
Bir sonbahar mevsiminde Aylardan Kasım Dökülmüş yapraklar, Ağaçlar anadan doğma... Kuşlar da, çiçekler de terk etmiş Seninle gezdiğimiz kırları. Kimsecikler yok yani, Bir ben dolaşıyorum Bir ben Yap’yalnız... Kim bilir kaç mevsim daha geçecek Böylesine sensiz. Ve kim bilir bu yürek daha ne ateşler görecek yokluğunda... Ve sonra seni yazmak düşecek bana Hasretini solacak yüreğim Gözlerin gelecek aklıma Ve sen süzüleceksin yanaklarımdan Seni ağlayacağım utanmadan O an ellerini arayacak ellerim Ama ellerin kim bilir hangi ellerde, Kim bilir hangi kollardasın Belki de bu saatte uykulardasın, Ve ben yine sana hasret Yine sana mahkum, Çaresizce sensizliği yaşayacağım, Olmayan seni sensizliğe anlatacağım... |