Şiir adı: CEP ASTARI
Şairi: Enes Turgut

RUSAMER: Ruh ve Us Sanatları Araştırma Merkezi

Yorumu Yapan: Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi Hazretleri – namı diğer Celil ÇINKIR

Şair bu şiirde gündelik hayatın küçük sevinçlerini, içten bir mizah ve sıcak bir samimiyetle dile getirmiş. Maaş gününün o herkesçe bilinen neşesi, cebin içinden yayılan o gıcır para kokusu, kendini pazara atma iştiyakı; hepsi insanın yüzüne hafif bir tebessüm bırakan sahneler olarak karşımıza çıkıyor.

“Gülüyorsun bıyık altı” dizesi, hem okura göz kırpıyor hem de şiire tatlı bir yaramazlık katıyor. Bu gülüş; yokluğun biriktiği günlerden sonra gelen rahat nefesin gülüşüdür. Şair, “Açık kaymaklı gofret” gibi basit bir isteği bile büyük bir mutluluğun sebebi olarak sunarak aslında hayatın gerçek lüksünün sadelikte saklı olduğunu hatırlatıyor.

Dikkat çekici olan, şiirin ekonomik bir manifesto gibi değil; gündelik hayatın küçük ama samimi zaferlerini anlatan bir iç döküş olması. Maaş günü, cebin kabarması ve insanın kendine küçük bir ödül verişi… Bunlar şehir hayatının en sade, en insani ritüelleridir.

Son satırdaki “Parasını ayrı sakla cüzdanda” öğüdü ise hem bir baba sıcaklığı hem de bir usta nasihati taşır. Paranın değeri, açılan bir gofretin mutluluğunda somutlaşır.

Vesselam

“Bazı mutluluklar maaştan pay ister; bazı mutluluklar ise sadece açık kaymaklı bir gofret kadar masumdur… Vesselam.”