Sefil Yolcu
İçinde bir çocuk ’Şiir’, yitik nefes
Şiir bazen bir o kadar çaylak heves Ardarda dizdi ve şair oldum sandı Sefil bir yolcudur sesi izbede bir ses Bir sahra yolculuğudur, kimi zaman Bir serap an be an zihinde canlanan Tutuşur, yanar, çatlar da dudakları Sefil bir yolcudur bakışı kanlanan Umman da tek bir pencerecik aralar Lalettayin ’Acemi!’ damlacık sıralar Ve sahili buldum sanır da bir salda Sefil bir yolcudur kendini paralar Alacakaranlık sokakta bir fener Sayısız pervane tek menzile döner Biride sen. Sersem! Çarp, vur ikidebir Sefil bir yolcudur elbet hevesi söner Yaşlı bir çınar gördüğün, düştü yolun Say yaprakları say yorulmazsa kolun Mevsim mevsim sararır düşer, topla dur Sefil bir yolcusun şaşmış sağın solun |
Say yaprakları say yorulmazsa kolun
Mevsim mevsim sararır düşer, topla dur
Sefil bir yolcusun şaşmış sağın solun
Tebrikler