Zamanı suça teslimdi,
Kalbinden kalma bir pazar sabahı.
Geçici yılgınlıklar büyütmeliydi ki
Uğurlanmış nice aşkların teslimine gömülmüşlüğe.

Konuşmanın sırası desem,
Koca bir ömrümü titreten,
Üşüyordum .

Zamanı suça teslim Ay parçasına doğru yürüyordum!
Ben kimdim?
Karanlığa doğru kaçışan bir yıldız gibi narin,
Bulutlardan hisseder zarif bir yağmur.
Masallardan kalamaz büyülü fotoğraflar içinde,
Mazileri bilsem
Yakındır yalnızlığa doğru bitmesem!

Zaman suça teslimdi,
Önceleri kimsesizdi öteden bir çocuk hissi!
Anılar gibi gelip geçercesine kaçışan.
Gölge oyunları hazin bir duyguya doğru geçiş...

Yarını suçlama çocuk!
Zaman en tecelli bir gölge gibiydi kalbinden gömülmez.
Suçları çok vahim ki değil!
En ağırı , kışlara doğru hissettiren o mazi geçidi,
Yalnızlığı,
Bir tutamlık koca bir zamanı unutturabilir!

Kendini suçlama mevsim!
En kahır yalnızlar seninle değil.
Şafaklar sökmez uzaktan.
Benliğe kaçmak melun bir hastalık değil.

Kendimi suçluyorum deniz!
Kalbim,
Kıyısında demirli değilim !
Ufukta yaklaşan bir mazi,
Aydınlık göklere doğru serilir,
Bilmezsin çok değil.
Unutursun benim gibi

Değil...

Rüyalar ,
Ey solgun çiçeklerin ismi!
Seni görsem ummana doğru bir geçse kelimeler,
Yedi iklim geçti senden.
Gölgeler avuçlarım da silindi.
Ağlamayı unutur mu sanma ki
Suça teslimim!

Hiç kurşuna doğru göğsünü siper eder bir aşk sen mi?...

22/10/2025
20:50
YILMAZ SÜSLÜ