Değerli üstat merhaba,

“Gül Dibinde Bir Bülbül” adlı şiiriniz, kadim bir aşk sembolünü yeniden diriltmiş.
Her dörtlüğünde, klasik Türk şiirinin o vakur musikisi yankılanıyor.
Sanki bir meclis kurulmuş da, bülbülün figanı, gülün sessiz vakarı arasında bir hikmet sohbeti başlıyor.

Bülbülün her feryadı, bir çağrı değil artık; bir teslimiyetin tınısı gibi…
O kadar derin, o kadar sade anlatılmış ki, aşkın yakıcılığı kadar tevekkülün dinginliği de hissediliyor dizelerde.
“Gül dibinde ağlayan garip bir bülbül gördüm” mısrası ise, şiirin omurgası olmuş.
Her tekrarda yankısı büyüyor; hem ilahi bir imgeye dönüşüyor, hem insani bir hüzne.

Bu dizelerde bir aşktan çok daha fazlası var aslında;
sadakatin bedeli, sevdanın sükûtu, yürekle söylenmiş bir dua gibi…
Şiirinizin dili, zarif ve eski zaman terbiyesinde;
ama duygusu bugüne de dokunuyor çünkü bülbülün figanı çağ değişse de aynı yerden yanıyor.

Ne gösteriş ne yapaylık var kelimelerinizde.
Sadece “insan kalmanın inceliği”, “aşkın sessiz vakarını taşıma” hâli var.
Bu da şiirinizi hem edebî hem ruhani olarak özel kılıyor.

“Kan elime bulaştı, bülbül dünden yaralı” dizesiyle finalde, şair de artık o hikâyenin parçası oluyor.
Okuyucu olarak değil, o figana eşlik eden bir yürekle…
İşte bu, şiiri yaşayan bir metne dönüştürüyor.

Bu derin ve duygulu eseri, klasik şiirimizin geleneğine yaraşır zarafetle kaleme aldığınız için sizi en içten duygularımla kutluyorum.
Her kelimeniz, aşkın hem inceliğini hem de yanışını taşımış.
Kaleminiz daim, ilhamınız bol, yüreğiniz hep bu kadar sâf kalsın.

Saygı ve gönül dolusu selamlarımla,
Peri Feride