-Başlıksız-
Yalnızlık
Bir aç kurt’tur içimde Ne yiyip bitidi Ne de bırakıp gitti beni ..........Ylışık bir atsineği ....................ensemde sanki Vazgeçtim Gündüzlere razıyım Gecelerimden ................uzak olsun ............................yeterki... Fevzi Künüçen. |
Bilmezler yalnız yaşamayanlar
Nasıl korku vereir insana sessizlik,
Nasıl koşar insan aynalara
Bir cana hasret bilmezler
Her ne kadar yalnızlık Allah'a mahsus olsa da yalnız yaşamak zorunda kalıyoruz ama en kötüsü kalabalıklar içinde yalnız olmak.Aynı evin iiçinde eş,çocuk başkaları da olsa birbirinin ruhundan,kalbinden,dilinden anlamadıktan sonra yalnız olmak daha iyi.Yalnızlığın insan ruhundaki etkisini 'aç kurt ' benzetmesiyle anlamlı ve güzel,yerinde ifade etmişsiniz.Aç kurt doymayı bilmez,gözü açtır,yemek ister.Biz yalnızlar da bir tanıdık çehre ,içten bir dost sesi ararız her daim.Gündüz hayat telaşı içinde akıp giderken,gece kapılar kapanınca dört duvar arasında yalnızlık kendini gösteriyor,zaman duruyor sanki.Bu duyguyu kısa dizelerle ama öz olarak ortaya koymuşsunuz.