Bir gün...
Zaman susacak, dünya sessizleşecek,
Rüzgâr bile yavaş esecek,
İnsan, kendi yankısını duyacak yüreğinde.

Ne mal kalacak, ne makam,
Ne de övünçle söylenen isimler.
Bir tek vicdan kalacak meydanda,
Bir tek kalp atışı,
Bir tek "pişmanlık" yankılanacak boşlukta.

Bir gün,
Zulmedenlerin sesi kesilecek,
Mazlumun gözyaşı adaletin terazisine düşecek,
Kırılan kalplerin hesabı sorulacak
İğneden ipliğe, nefesten nefese.

O gün;
Gizli yapılanlar görünür olacak,
Bir söz, bir bakış, bir susuş bile tartılacak.
Karanlıkta kalan her şey,
Işığın önüne konulacak.

Bir gün,
İnsan kendine dönecek,
“Ben ne yaptım?” diye soracak.
Kırdığı kalplerin izini sürecek,
Affetmediklerinin kapısına varacak.

O gün,
Merhamet edenler huzur bulacak,
Kalbinde kin taşıyanlar kendi ateşinde yanacak.
Bir annenin duası yükselecek göğe,
Bir yetimin bedduası düşecek yere.

Bir gün,
Her şey bitecek,
Yalnızca iyilik kalacak baki.
Ne söz geçecek, ne dünya kalacak,
Ne sen kalacaksın, ne ben...
Sadece “hakikat” kalacak.

Ve Azrail geldiğinde,
Ne bir dakika erken, ne bir nefes geç,
Elini uzatacak sessizce.
İnsan, ardına bakacak son kez,
Bir damla gözyaşıyla,
Bir dua ile gidecek.

Ozan Güner der ki:
Yaşamak bir sınavdır;
Ne kadar dürüst, ne kadar temiz kalırsan,
O kadar huzurla kapanır gözlerin.
Bir gün herkes gidecek,
Ama kimse unutulmayacak —
Yaptıklarıyla kalacak…

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 12.10.2025