Bazen koyu bir yalnızlık düşer zamana
Bir başına kalabalıklar içinde
Yorulduğunu hissedersin hayatın yükü omuzlarında
Sen yalnızlığı şarkılarda mı bilirsin
Oysa koca bir şehir çekemez yalnızlığın yükünü
Sitem etsen neye yarar her gün birer birer kopan takvim yapraklarına
Anılar bile terk etmiş bırakıp gitmiş seni
Sararıp solup gitmiş mektuplar eski resimler
Hatıra defterinin arasında kurumuş bir güz gülü
Üşür yüreğin yalnızlığın sıcak ateşinde
Hiç bir ressam çizemez yalnızlığın resmini
Ne kadar karışsa boyalar tualin üstünde
Yalnızlığın rengi koyu karanlık bir gölge
Her dem senden bir şeyleri alıp götürür
Uzayıp gider mesafeler her an ardında yalnız bir şehir kalır
Silinip gider sönük ışıklı yıldızlar şafak sökerken
Yalnızlığın habercisi gökyüzünde gri bulutlar
Bir gün daha başlar uzaklarda denize hasret bir şehirde
Bir gün daha başlar yalnız bir adam
Yalnızlığın yükü omuzlarında
Yalnız ve biraz yorgun