0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
45
Okunma
Bir yanım hâlâ bekler,
Gitmiş olanın geri döneceğini,
Oysa yollar çoktan unuttu ayak izlerini.
Bir ben kaldım, bir de sönmeyen sızı,
Biraz duman, biraz da hüzün kokusu…
Kederle dost oldum yıllar içinde,
Bir kadeh koydum masama,
Her yudumda geçmişi içtim azar azar.
Gözlerimde kaybolan hayaller,
Bir zamanlar “biz” dediğim masallar…
Artık kimseye dert anlatmam,
Çünkü sözler de yoruldu,
Kulaklar da işitmekten usanmış.
Susmak bile bir teselli oldu sonunda,
Belki de züğürt kaldım umutlara.
Rüzgâr eser, perdeler sallanır,
Bir resim düşer raftan sessizce —
Kaderin eli uzanır yeniden.
“Yine mi sen?” derim kendi kendime,
Gülerim, hem acı, hem alışkanlıkla.
Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 09.10.2025
