Etme hiç bir zaman insanlarla istihzâ,
Sonra huzurda kızarır yüzün istihzara.

Yakınları için eder hep istihsan,
Ama kendisi için eder hep istihyâ.

Kötü işlere tevessül eder,kalbi olur istihâse,
Umduğunu bulamaz ise gruptan döner istihâliye.

Hayatta zoru görünce olursun istihâle,
Çevreni kandırmak için yatarsın istihâreye.

Hayatta hiç bir zaman olmaz istihsalin,
Buna rağmen daima insanlarla edersin istihfafın.

Birilerini araya koyarak edersin istişfa,
Sonra benim eserim diyerek olursun istisra.

İnsan ol,insan gibi yaşa istiraham ederim,
Ama hayvandan da kötüsün,hep istimnâ edersin.

Âdeti üzre yaşadıklarını yapar istizam,
Dostları kendisinden ister istizhar, olur dram.

Kimsenin olmadığı yerde bozguncu,talancı,istilacı,
Toplum içinde, toplumcu geçinerek gözle görünür istîlâfı.

Bu gidişle hiçte parlak değil istikbâlin,
Uşak olmak için çalışırsan,elinden gider istiklâlin.

10.11.2008 Hatay