Az üşütüp soğuk aldım demiştim,
Malzeme mi buldun, vay İzzet hocam.
Üç beş ilaç, bir de serum yemiştim,
Yaşamaz diyormuş, oy İzzet hocam.

Tamam, bir reçete yazıldı orda,
Ateş çıktı kırka, yanarım korda.
Önce bir düşünüp halimi sorda,
Selamsız geçilmez, hey İzzet hocam.

Tahtalarım kırık değil, çatlamış,
Tansiyon ölçülmez, alet patlamış.
Hocam şiir diye sınıf atlamış,
Ekranda bakınca, bey İzzet hocam.

Markette klima en son ayardı,
İçtiğim ilaçta yürek bayardı.
Doktorlar aslında beni uyardı,
Az uzak ol benden, bay İzzet hocam.

Sordum doktor beye: “Ben açık mıyım?
Boyum kısa diye az buçuk muyum?
İyi bak yüzüme, ben kaçık mıyım?
Şu delilik bende huy, İzzet hocam.”

Hemşire şöyle bir baktı yüzüme,
“Sinir çökmüş,” meğer benim gözüme.
“İflah olmaz artık,” yazdı tezime.
Sen beni beladan say, İzzet hocam.

Kulağını diktin dünden selaya,
Benim ile girdi başın belaya.
Daha ölmem, baş olurum halaya,
Sana söylüyorum, duy İzzet hocam.

Huyu aldım senden, artık bendedir,
Kelime aramam, hazır yendedir.
Düştün ya dilime, sıra sendedir,
Kalemi kenara koy, İzzet hocam.

02.10.2025
NEVİN ALCAN