1
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
106
Okunma
Minareler göğe uzanır,
Boğaz’ın suları sessiz,
Gecenin koynunda bir imam,
İstanbul’un kalbine ağlar gizli gizli.
Ezanın nağmesi titrer rüzgârda,
Taş sokaklarda yankı olur,
Her “Allahu Ekber” deyişinde
Bir tarih, bir hüzün, bir kul olur.
Ey şehr-i İstanbul, sarayların suskun,
Ey kubbeler, kandiller niçin solgun?
Bir imamın gözyaşında boğulur martılar,
Köprülerin altında dualar ağlar.
Sultanahmet’in gölgesinde,
Ayasofya’nın derin nefesinde,
Bir feryat yükselir semaya,
“Allah’ım, bu şehri koru kıyamete kadar.”
Gözyaşları inci, yürek dua,
Kubbeler şahit, taşlar sırdaş,
İstanbul ağlayan imamla uyanır,
Ve umutla yeniden doğar sabah.
Cevap Yaz